Wat als zichtbaarheid niet hoeft te schuren?
Wat als zichtbaar zijn geen gevecht hoeft te zijn?
Wat als je jezelf niet hoeft op te blazen om ruimte in te nemen?
Wat als je niet hoeft te trekken, duwen of overtuigen om klanten aan te trekken?
Die vragen hielden me de afgelopen tijd bezig.
Want eerlijk? Ik heb het geprobeerd.
Zichtbaar zijn volgens de regels. Strategisch posten. Aanwezig zijn op ieder platform. Funnels bouwen, contentplannen maken, 'waarde delen'.
En hoewel ik het best kon, voelde het... stroef. Alsof ik steeds iets moest zijn wat ik niet was.
Alsof ik zichtbaarheid verwart had met bewijsdrang.
En succes met aanpassing.
Totdat ik besloot: het mag anders.
Wat als er een andere manier bestaat om je werk in de wereld te brengen?
Een manier die niet draait om harder werken, maar om dieper zakken.
Een manier die niet vraagt om jezelf op te blazen of ‘meer zichtbaar’ te zijn,
maar juist om jouw energie op te schonen en zuiver in het veld te zetten.
De afgelopen weken heb ik een persoonlijk experiment gestart:
zichtbaar zijn zonder te trekken. Zonder te forceren. Zonder bewijsdrang.
Ik besloot mezelf toe te staan om te ondernemen vanuit mijn Human Design profiel als Projector en dat betekende dat ik de regels die ik had meegekregen over zichtbaarheid en succes overboord moest gooien.
Niet meer vanuit strategie, trucjes of constante actie.
Maar vanuit energie. Vanuit afstemming. Vanuit waarheid.
Wat er toen gebeurde?
Dat begon allemaal met een diep besef…
Een herinnering aan wie ik werkelijk ben en wat ik jarenlang heb moeten onderdrukken om maar ‘normaal’ te zijn.
Ik ben opgegroeid in een kwekersgezin.
Geen kantoor, geen schermen, geen tijd voor overpeinzingen, gewoon werken.
Op jonge leeftijd hielp ik al mee in het bedrijf van mijn ouders. Vroeg op, handen in de aarde, verantwoordelijkheid dragen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En dat was het ook.
In die wereld draaide het leven om meewerken, aanpakken, niet zeuren maar doen.
Die basis heeft me veel gebracht: kracht, focus, discipline. Maar het gaf me ook een overtuiging mee die diep in mijn systeem zat:
Wil je iets bereiken in het leven? Dan moet je daar keihard voor werken.
En dus droeg ik jarenlang een diep schuldgevoel als spirituele ondernemer.
Een gevoel dat ik niet genoeg deed. Dat het niet ‘echt werken’ was wat ik deed.
Dat zichtbaar zijn als coach, als healer, als energetisch begeleider pas legitiem was als ik het druk had, veel gaf, en constant op de radar was.
Maar dat was niet wie ik ben.
En het voelde steeds vaker als overleven in plaats van creëren.
Er is één zin die me altijd bijblijft.
Mijn vader, die regelmatig met zijn karakteristieke nuchterheid tegen me zei:
“Wanneer ga jij eens normaal werk doen?”
En hoewel ik weet dat die uitspraak niet uit onverschilligheid kwam, maar uit zijn eigen pijn, sneed het toch diep.
Want wat hij daar tussen de regels door liet horen, ging over zijn verleden. Over zijn vader, mijn opa, die jarenlang met diabetes worstelde, tot hij uiteindelijk blind werd. Mijn vader was degene die hem overal heen reed. Ook naar natuurgenezers, alternatieve behandelaren, energetische therapeuten.
Opa geloofde in een andere weg.
Mijn vader zag zijn hoop langzaam vervagen.
En ergens in die ervaring groeide een diep wantrouwen in alles wat niet ‘regulier’ was.
Ik werd, zonder dat hij het zelf helemaal doorhad, onderdeel van de groep mensen die hij labelde als luchtfietsers, dromers, kwakzalvers.
Niet uit afwijzing maar uit angst.
En toch... voelde het als afwijzing van wie ik ben.
Zichtbaar zijn als je nooit echt bevestigd bent in wie je bent, is rauw.
Je zet jezelf neer zonder vangnet.
Je deelt je visie, terwijl je weet dat sommige mensen, zelfs je naasten, er niets van zullen begrijpen.
En je voelt je kwetsbaar, elke keer weer.
Voor mij is dit de essentie van wat ik noem spiritueel ondernemen met energie:
Jezelf durven laten zien zonder bewijsdrang en toch helder blijven in je missie.
Ik heb een diepe visie.
Ik zie patronen, processen, mensen.
Ik weet wat mogelijk is als iemand zijn zielsmissie aanraakt en zijn oude overlevingsstructuren achter zich laat.
Maar jarenlang werd ik niet gezien als expert, als begeleider, als gids, maar als dromer. Als idealist. Als iemand die ‘het allemaal wel mooi zegt’.
En toch: ik ben niet gestopt.
Want ik voel het vuur in mijn buik.
Ik voel dat dit klopt.
En ik weet: ik hoef niet méér te doen. Ik mag gewoon zijn wie ik ben.
Toen ik erachter kwam dat ik volgens Human Design een Projector ben, voelde dat eerst als een opluchting.
Alsof er eindelijk iets op z’n plek viel.
Eindelijk snapte ik waarom de dingen waar anderen energie van kregen, mij juist uitputten.
Maar meteen daarna kwam ook de verwarring.
Want wat betekent dat dan precies, Projector zijn?
In Human Design zijn er verschillende energieprofielen. Projectors vormen ongeveer 20% van de mensen, en we zijn hier niet om te doen, te duwen of steeds maar te initiëren.
Wij zijn hier om te zien, te begeleiden, richting te geven.
We dragen vaak een heldere blik, voelen snel wat ergens vastzit of waar iets stroomt — maar onze energie is niet bedoeld om constant te 'produceren' of 'in de actie te zitten'.
Wij floreren als we worden uitgenodigd, erkend, en gevraagd om onze visie te delen.
Dat betekent dus ook:
Geen marketingtrucs.
Geen pusherige zichtbaarheid.
Geen constante actie.
En dat… is best een uitdaging in een wereld waarin je geacht wordt altijd 'aan' te staan.
Ik stelde mezelf ineens vragen als:
Hoe onderneem je als je niet zelf het initiatief moet nemen?
Hoe word je zichtbaar zonder te trekken of te duwen?
Hoe trek je klanten aan zonder jezelf steeds te moeten ‘verkopen’?
Langzaam begon ik te ontdekken dat er een hele andere manier bestaat van zichtbaar zijn.
Een manier die niet draait om harder werken, maar om helder zijn in wie je bent.
Een manier waarin je je energie zuiver houdt, je aanbod helder neerzet en dan wacht.
Niet uit luiheid, maar uit vertrouwen.
Vertrouwen dat de juiste mensen je zullen vinden… wanneer jouw energie klopt.
Dat is de essentie van Projector-zijn:
jij hoeft niet harder te werken om gezien te worden.
Je mag gewoon jezelf zijn en vanuit daar word je vanzelf uitgenodigd.
Het is geen trucje.
Het is geen shortcut.
Het is een totaal andere manier van leven en ondernemen.
En precies dat… ben ik nu aan het oefenen.
Voel jij ergens ook dat het anders mag?
Dat ondernemen niet hoeft te draaien om harder werken, maar om dieper afstemmen?
Dat zichtbaar zijn geen strijd hoeft te zijn maar een vorm van thuiskomen in wie jij bent?
Ook al ben je geen projector, of misschien weet je niet welk human disign type je bent, je bent welkom om mee te doen.
Dan nodig ik je uit.
Niet voor een challenge.
Niet voor een cursus.
Maar voor een gedeeld onderzoek.
Een experiment met echte mensen, echte intenties, echte energie.
We starten aanstaande maandag, 2 juni.
Gedurende 30 dagen openen we een besloten online ruimte, een plek waar we:
onszelf durven laten zien zoals we zijn,
ondernemen op onze eigen manier,
elkaar ondersteunen zonder oordeel,
en elkaar bekrachtigen in ons pad en onze passie.
Er is geen goed of fout.
Je hoeft niets te bereiken.
Je mag meedoen op jouw manier, in jouw ritme.
Soms met woorden. Soms met stilte.
Soms met actie. Soms met alleen voelen.
🌸 Zullen we samen op onderzoek gaan naar een andere manier van ondernemen één die klopt met wie jij bent?
💌 Stuur me een mail
We starten op maandag 2 juni.
Voel je een "ja" in jezelf? Stuur me dan een mail of een berichtje via Facebook. Dan ontvang je een persoonlijke uitnodiging voor de besloten groep.
Je kunt ook iets later instappen als dat beter voor je voelt. We werken niet met deadlines, maar met energie.
Je bent welkom.
Echt welkom.
Precies zoals je bent.
En wie weet… als het klopt en goed voelt, gaan we na die 30 dagen gewoon samen verder.
In het ritme dat past. In de bedding die ontstaat.
Want dit is geen tijdelijk project.
Dit is het begin van iets echts.
© 2023 mekey.nl